Autisme.

De meeste ouders merken al vrij vroeg in de ontwikkeling dat hun kindje anders reageert. Het kijkt je minder aan. Schrikt snel van harde geluiden of van fel licht. Houdt niet van onverwachtse bewegingen of aanrakingen. Zondert zich vaker af speelt in zijn of haar eigen bubbel. Wil graag veel bepalen. (dit geeft duidelijkheid) Ook kan het zijn dat het kind snel in paniek raakt boos of gefrustreerd wordt.

Een korte uitleg van autisme.

  Mensen met autisme vinden het vaak moeilijk om met anderen om te gaan. Ze begrijpen de ander vaak niet. Uitdrukkingen pikken ze niet of anders op. Ze kunnen zich niet zo goed verplaatsen in de ander. Ze zijn meer gericht op zichzelf

  Moeite met her verwerken van informatie. Dit gaat vaak op een langzamere manier dan mensen zonder autisme. Het wordt al snel een warboel in het hoofd waardoor men overprikkelt rkan raken. Sommige onderwerpen kunnen zo interessant zijn dat men bijna nergens anders aan kan denken. Onze zoon heeft dat met dieren. Hij kan er soms niet over uitgepraat raken

  Voor sommige prikkels kan men heel gevoelig, zijn voor andere juist niet. Onze zoon houdt niet van labels in zijn trui. Ook niet van fel zonlicht en harde geluiden.

  Mensen met autisme houden vaak niet van onverwachte veranderingen. Als er spontaan bij ons bezoek binnen komt vindt onze zoon dat vaak leuk maar soms ook niet. Hij wordt dan drukker in zijn gedrag. Hij heeft dan even schakeltijd nodig

  Vaak is er bij mensen met autisme een verschil tussen taal begrijpen en iets kunnen uitvoeren dit noem je een disharmonisch profiel. Ook kan het zijn dat de sociaal emotionele leeftijd lager is dan de kalenderleeftijd. In het geval van onze zoon is hij 13 maar soicaal emotioneel 3 a 4 jaar. Dus vaak reageert hij als een kleuter als iets niet kan of mag. Doordat je aan de buitenkant niets aan hem ziet wordt hij met regelmaat door zijn omgeving overschat en raakt dan overprikkelt. 

  Informatie wordt opgeslagen in mapjes. Bijvoorbeeld onze buurman woont langs ons. Is brandweerman. Heeft een hond en een vriendin. Komt daar nu ineens een poes bij dan heeft onze zoon tijd nodig om dit weer in het mapje te verwerken. Soms gaat dit snel andere keren duurt het een tijd voordat iets in een mapje gaat. Staan er teveel mapjes open dan raakt hij overprikkelt en in zijn geval wordt hij snel boos of moet hij huilen.

Onthoudt dat er vele vorming zijn en geen 1 persoon met autisme is het zelfde.
Voor nog meer info kijk op google daar staat veel info maar ook duidelijke filmpjes over hoe een mens met autisme de wereld en zichzelf ervaart. De boeken en workshops van Colette de Bruijn met de methode geef me de 5 heeft ons erg geholpen om onze zoon beter te begrijpen. Ook hebben wij een belevingsgericht circuit gedaan om zo echt te ervaren hoe onze zoon de wereld ervaart. Ik kan je zeggen dat dit voor ons als ouders confronterend was maar ook zeer verhelderend. Ik denk dat wij nu na heel wat jaren kunnen zeggen dat we nu aardig goed door zijn bril kunnen kijken en weten wat hij nodig heeft. We proberen alles zo normaal mogelijk te doen en passen aan waar nodig. 

Ons verhaal.

Onze zoon was 2 jaar en het was carnaval. Hij rende als een bezettenen rond op het springkussen en ineens ging hij in het midden zitten tussen alle druk spelende kinderen. Hij nam een serpentine in zijn hand en begon eraan te friemelen. Verbaasd keek ik mijn vriendinnen aan. Zien jullie wat ik zie? We zagen het alle drie. Een overprikkeld kind dat het moeilijk had met die harde muziek, lichten, drukte om hem heen. Hij zocht zelf zijn rust heel knap. Daarna volgde er nog meer opvallend gedrag. Onze zoon speelde niet met andere kinderen op de peuterspeelzaal. Hij pakte speelgoed af. Buiten rende hij rondjes en wist totaal niet wat hij daar moest doen. In de kring stond hij zomaar op. Observaties van een orthopedagoog volgde maar eigenlijk wist ik het al. Met mijn achtergrond als pedagogisch medewerker zag ik al dat onze zoon een vorm van autisme had.

Toen hij naar het basisonderwijs ging werd zijn gedrag alleen nog maar meer opvallender. Niet gek met 30 kinderen in de klas. Hij had daar geen enkel moment rust. Een time out plek kon daar niet gerealiseerd worden dus hij raakte constant overprikkeld met het gedrag en de daarbij horende consequenties van dien. Hij moest voor straf in een andere klas een puzzel maken een aantal keren per dag. De juf zag hem echt wel maar met 30 kinderen was de aandacht geven die hij nodig had niet te doen.

Ik hield hem met regelmaat in de middag thuis om bij te komen. Dan sliep hij vaak ook echt. Het mannetje was gewoon op. Thuis kon hij niet spelen hij pakte iets en na een minuut weer het volgende. We ruimde de kast op en gaven hem nog maar een kleine keuze in het speelgoed dit hielp iets. Maar het voelde als dweilen met de kraan open. We waren voor ons gevoel telkens brandjes aan het blussen. Niet alleen onze zoon maar ook wij raakte opgebrand. In december was het hek van de dam. Zijn verjaardag, de sint hij was zo onrustig. Wij als ouders maar ook de juf zaten met onze handen in het haar. En toen ging alles heel snel. Onze zoon begon de juf te slaan.

Puur uit wanhoop omdat hij de prikkels niet meer verwerkt kreeg en hij helemaal overliep. Er waren natuurlijk al heel wat gesprekken geweest met verschillende instanties, docenten, intern begeleider noem maar op maar nu moest er toch echt iets gebeuren. Mooi zo dacht ik want ik had al een aantal maanden daarvoor aangegeven dat hij op deze school niet op zijn plek zat.

Om een lang verhaal iets korter te maken. Uit onderzoeken bleek inderdaad dat hij autisme en kenmerken van ADHD heeft en twee maanden later is onze zoon gestart op een school voor speciaal basis onderwijs in Den Bosch. Hij was toen 5 jaar. En wat een rust kwam er toen. De juf had alle tijd voor hem. De duidelijke voorspelbare structuur. De rust het deed hem zo ontzettend goed. Hij veranderde door deze stap. Hij kon weer lachen en werd ook minder snel boos. Wat ons ook opviel was dat hij bijna niet meer ziek was. Op de oude school was hij erg vaak verkouden, oor ontsteking, keelpijn, buikpijn. Op de nieuwe school verdween dit als sneeuw voor de zon. Oorzaak minder stress dus verbeterde weerstand.

Wij als ouders kregen ondertussen begeleiding hoe we hem het beste konden helpen. Een duidelijke dagstructuur met een pictogrammenbord. Keuzes voorstellen. Pictogrammen rondom het spelen met wat, met wie en hoe lang. We volgde cursussen en lazen boeken en langzaam werd de omgang met onze zoon makkelijker. De achtbaan waar we in zaten werd een boemeltreintje wat nu nog steeds rijdt door berg en dal. Nu heeft onze zoon nog maar 2 moeilijke momenten in het jaar namelijk net voor de zomervakantie en rond November, December.

Bij het autisme van onze zoon hoort ook nog echolalie (repeterende taal). Dit is het navertellen van verhalen van tv, youtube filmpjes, luisterboeken. Dit doet hij de gehele dag behalve als hij zich moet focussen op iets. Deze vorm van echolalie is zeldzaam. Onze zoon heeft hier geen last van maar voor ons als ouders is dit met tijden een energie eter. Helaas hebben we tot op de dag van vandaag nog geen passende therapie vorm, medicatie gevonden. Hier mee leren omgaan is voor ons nu de grootste uitdaging. Wat ik ieder wil meegeven als je vermoedt dat je kind autisme heeft is dat het zinvol is om een instantie te zoeken die naast de onderzoeken jullie als ouders ook kan ondersteunen zodat je leert wat je kind nodig heeft.

Je hoeft niet zelf het wiel uit te vinden. Er zijn ook vele boeken zoals de boeken van Colette de Bruin 'Geef me de vijf' die zeer helpend zijn om te begrijpen hoe een autisme hoofd de wereld ervaart. Wat ons ook veel inzichten heeft gegeven was het belevingsgericht circuit. Hier kruip je in de huid van iemand met autisme. Jee wat een eye opener was dat.

Ook het zoeken naar bijvoorbeeld thuisbegeleiding, gepaste opvang voor na school of weekend kan helpend zijn zodat je als ouders ook kunt opladen. Wij zijn heel blij met alle hulp die wij hierbij krijgen. Het voelt of we er niet alleen voor staan. Als we vragen hebben of we lopen vast zijn er meerdere mensen waar we bij terecht kunnen. Eerlijk, ik voel me als ouder wel met regelmaat eenzaam. Echt er over praten wat het met me doet doe ik te weinig. Ik heb ook het gevoel dat niet iedereen me begrijpt. En dat snap ik ook als je zelf geen kind hebt met autisme. De impact is ook moeilijk voor te stellen. Sinds kort ben ik gestart met een mama groepje met moeders die ook een kind(eren) met een beperking hebben. We praten de zelfde taal. Samen delen en de herkenning van de ander is erg waardevol. Het delen van je verhaal geeft ook ruimte weer bij jezelf en dit heeft weer een positieve invloed op het gezin. Heb je interesse om aan te sluiten. Voel je welkom. Stuur een mail naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. 
Wat ik zelf geleerd heb is dat het belangrijk is om ook aandacht en tijd aan jezelf te besteden. Door regelmatig mijn rust te pakken heb ik ook meer geduld in mijn benadering naar onze zoon. Blijf met jezelf en je gevoel in verbinding. Ik als moeder heb hierin de fout gemaakt dat ik toen we de diagnose kregen in de hulpverlening stand ben geschoten. Het een plek geven, onze zoon is nu 13 komt nu pas aan bod. Blijf praten over je gevoelens wat het met je doet, waar je tegenaan loopt. Blijf praten met je partner als dit mogelijk is. Ben er voor elkaar.

In mijn praktijk ben ik ervaringsdeskundige als het gaat over autisme en ADHD. De energetische massage die ik aanbiedt zorg ervoor dat het kind tot rust mag komen. Even geen prikkels. De aanraking, de benadering aangepast op de behoeften van het kind. Kinderen met autisme en ADHD zijn zich vaak niet bewust van hun lichaam. Door de massage komen ze weer in verbinding met hun lichaam. Bewust worden van het lichaam is belangrijk omdat je zo het voelen stimuleert. Want hoe voelt mijn lichaam. Wat voelt fijn en wat niet. Het kind leert zichzelf hierdoor een stukje kennen en ook zijn of haar grenzen hierin aangeven. Uit het hoofd in het lichaam.

Ik leer ook de ouders voor thuis een techniek. Deze is er op gericht om het zenuwstelsel tot rust te brengen en het kind te helpen met zichzelf in verbinding te komen. Ook het momentje samen wordt erg prettig ervaren. Door de ontspannende massage die ouders aanbieden thuis voor het slapen gaan komt het kind tot rust en zal het beter inslapen, doorslapen en dus uitgerust wakker worden. Ik geef ook graag tips mee die passend zijn bij waar het kind of de ouders tegenaan lopen. Knelpunten worden omgezet in mogelijkheden

Ook kijk ik naar energetische blokkades en verstoorde energiebanen. Vastzittende emoties die in het leven zijn ontstaan help ik los te komen zodat er weer ruimte, rust en beweging ontstaat. Het kind mag gaan voelen ik ben goed zoals ik ben. Daar ligt ook een belangrijke taak voor de ouders. Deze gevoelige kinderen spiegelen ook vaak het gedrag van hun ouders. Ze zijn hier erg gevoelig voor. Een voorbeeld onze zoon kan snel en heftig boos worden. Dit zit ook in mijn karakter dus het is mijn taak om hier zelf iets mee te doen zodat ik minder spanning ervaar en dus mijn zoon deze ook niet meer oppikt. Ik begeleid naast kinderen ook ouders oa met dit proces.

Heb je vragen of interesse neem dan gerust eens contact met me op. Ik voel graag met jullie mee.

Neem contact op