Een kijkje in ons leven deel 13. 

In mijn vorige blog vertelde ik jullie dat het met onze zoon na de zomervakantie beter ging. Gelukkig is dat nog steeds zo. Ondanks de puberteit nu echt in volle gang is zijn er minder boze buien. Dat het weer beter gaat is echt zo ontzettend fijn. Voor hem maar ook voor ons. School en de opvang geven ook positieve geluiden aan dat het beter met hem gaat. Dankbaar dat ons harde werken wordt beloond.

Van rust naar stilte. 

We naderen het einde van het jaar 2023. Wat een jaar was dit weer. In het begin mijn draai vinden nu ik niet meer werk. Want wat doe je met al die tijd? Mijn antwoord. Vooral veel genieten. En ook van de kleine dingen. Dat dekentje op de bank. Dat kopje munt thee of de kerstboom die nu staat te pronken in onze huiskamer. Ik heb dit jaar aardig mijn draai gevonden. Ik verveel me geen dag en als ik even niets heb ga ik heerlijk tekenen. Daar vind ik zoveel rust en plezier in.

Nu het laatst stukje van 2023 staat voor afronden van mijn opleidingen en stilte. In mijn praktijk is het rustig en voor de tekeningen zijn er amper opdrachten. Nu is dit eigenlijk ieder jaar wel zo. De laatste maanden van het jaar zijn voor veel mensen druk en duur waardoor men andere keuzes maakt. Begrijpelijk hoor. Maar het voelt voor mij of ik op de rem sta. Net of je niet mag sporten terwijl je dat zo gelukkig maakt. Een verlangen dat nu in een doosje wordt gestopt.

Gelukkig was er vorige week een opdracht voor een tekening met afstemming en vanmiddag kreeg ik een berichtje dat de tekening en afstemming spot on waren. Zo fijn en mooi dat iemand zo blijwordt van mijn met heel veel liefde en aandacht gemaakte werk. We raakten even aan de praat en ik gaf aan dat het zo rustig was in mijn praktijk. Ze vroeg zich af of deze rust in een diepere laag ook iets met mijn visuele beperking te maken had. In eerste instantie voelde ik dit niet. Maar toen typte ze iets waarmee ik bij mezelf de diepte in schoot.

De spijker op zjin kop. 

Als ik mijn tekeningen deel op internet of er over vertel zeg ik niet dat ik een visuele beperking heb. Dit zeg ik ten eerste niet omdat het voor mij heel normaal is om met 10 procent zicht nog te kunnen tekenen. Met mijn loep met mijn neus op het papier. Ik doe heel mijn leven niets anders als ik lees of schrijf. (de fysio is daar ook heel blij mee)

Ondanks het me energie kost krijg ik er zo’n ontzettend goed en fijn gevoel bij. Daar krijg ik juist weer energie van. Ik verteld tot nu toe niet over mijn beperking omdat ik niet wil dat mensen mijn tekeningen mooi vinden of kopen omdat ze medelijden met me hebben of dat ze het knap vinden wat ik doe. Ik vind mezelf een stoere vrouw die absoluut geen medelijden wil. Wat is de meerwaarde om het te vertellen? Overigens ben ik wel open hoor over mijn beperking als ik met mensen in contact ben. Ik schaam me er absoluut niet voor.

Maar ja, ja, nu komt het. Ze vroeg me kan het zo zijn dat je deze tekeningen vanuit afstemming kan maken juist omdat je een visuele beperking hebt? En daar sloeg ze een spijker op zijn kop. Mijn beperking is mijn inspiratie want deze geeft me toegang tot mijn intuïtieve gave om helder te kunnen voelen wat er leeft en beweegt bij een persoon. Het op een diepe laag invoelen bij de ander. Emoties en daarbij woorden soms ook echt letterlijk kunnen vertalen. (sta ik zelf ook soms nog van verstelt) Onlangs nog voelde ik dat een overleden hond bij een boom was begraven en er iets bijzonders was met deze boom. Ik wist dit echt niet maar het bleek wel te kloppen. Mijn visuele beperking compenseert zeg maar dus op deze manier mijn slecht zicht. Mijn andere zintuigen helpen me hierbij. Even ter verduideling. Het is niet zo dat iedereen met een visuele beperking deze gave heeft. Ik zie en ervaar het als een compensatie cadeautje. 

Dat dit zo bij mij werkt weet ik natuurlijk zelf al lang maar het voelt dat ik dat ook mag gaan uitspreken want dit is wel wat mij en mijn werk uniek maakt. Het voelt voor mij krachtig dat mijn ogen die mij de buiten wereld minder goed laten zien me juist wel heel duidelijk de binnenwereld tonen. Niet in beelden maar in woorden, gevoelens en emoties. Deze waarnemingen zijn haarscherp. Daarbij een goede scheut humor en eerlijkheid en het niet zweverig kunnen vertalen wat ik voel maakt mij als persoon en dus ook mijn werk uniek.

Zo dat was even een met de bips bloot stukje tekst. Maar aangezien ik dol ben op de sauna voelt het best oké eigenlijk. En hopelijk zet het voor mij nu iets in beweging. Zowel binnen in mezelf als naar de buitenwereld. Dat je ondanks een beperking nog tot heel veel in staat bent en dat je meer bent dan alleen een beperking of een ziekte.

Op naar het nieuwe jaar.

Ik heb mezelf onlangs een human design cadeau gedaan. Wow mijn mond viel open van de aaaah en oooo,s wat is dit kloppend bij wie ik ben. En het is nu ook duidelijk in welke stukken ik nog meer in mijn eigen kracht mag gaan staan en geloven.

Ik ga het nieuwe jaar beginnen met 2 mooie weekenden waarin ik de diepte in wil gaan om mezelf nog meer te verbinden met mijn gevoel en waarvoor ik hier op deze aardbol ben geploft. Het voelt nog niet helemaal compleet. De puzzel past nog niet helemaal goed in elkaar voel ik omdat het soms echt lekker stroomt in wat ik doe en soms ook juist niet. Ik hoop in deze weekenden inzichten te mogen krijgen wat mijn levenspuzzel nodig heeft. Ik heb er zin in. Ik neem mee een dosis nieuwsgierigheid, veel goede zin, een ik sta open voor ….. en oja een warme pyjama . We slapen in een yurt namelijk. Brrrrrr in Januari wie bedenkt dat nu weer. Uuuuh ik! Maar aangezien ze in Mongolië hierin slapen bij – 40 gaat dat vast goed komen. En in het nieuwe jaar ga ik ook nog iets heel gaafs doen met twee super kanjers. Een klein tipje van de sluier het is een traject voor dappere moeders.

Maar nu eerst lekker genieten met ons lieve gezin en de familie van de feestdagen. Samen herinneringen maken. Lekker knus op de bank met een film en bitterballen en een lekker biertje. Proberen te genieten van de rust en stilte om me heen en deze ook toestaan in mezelf. Dat is een uitdaging voel ik nu al.

Ik wens jullie allemaal fijne feestdagen. En weet je in je omgeving mensen die alleen zijn. Loop eens even binnen in deze donkere koude tijd. Dat kleine gebaar geeft zoveel warmte en licht.