Zucht, ik ben zo moe. Mijn energie is al een aantal weken erg laag en ook heb ik met tijden last van duizelingen. Uit een bloedonderzoek kwam helaas niets dus mag ik bij mezelf op onderzoek uitgaan. Ik kom al snel uit op teveel denken, piekeren en daarin blijven hangen.
Moeite hebben met het maken van een keuze waar ik al een tijdje mee rond loop. Doe ik het wel of doe ik het niet. Mijn gevoel zegt wel en mijn hoofd zegt hé weet je dat nou wel zeker is dat wel zo verstandig. En wat als …… En dan ga ik weer vrolijk door met piekeren, twijfelen en afwegingen maken en ondertussen raak ik steeds verder bij mijn gevoel vandaan.
Mijn ego (het denken) lacht en denkt hoppa das nou precies wat ik wilde. Ik raak gefrustreerd omdat ik letterlijk me ziek voel van de twijfels. Ik vraag advies aan mijn mede intuitie maatjes. Duidelijke taal. Overgave aan wat er nu is en durven de stap te zetten om te doen wat mijn gevoel me wil vertellen. Maar toch blijf ik het vrolijk voor me uitschuiven in de hoop dat er nog wat gaat veranderen waardoor het duidelijker wordt welke keuze ik mag gaan maken.
Mijn lichaam geeft de signalen al. Doodmoe, misselijk, duizelig, een down gevoel, niet mezelf voelen. Ik ben me er van bewust dat ik niet al te lang meer moet wachten met knoppen doorhakken. Conclusie voor nu wordt vervolgd.
Vanuit het Bernhoven ziekenhuis zijn we doorverwezen naar UMC Radboudt voor onderzoeken voor onze zoon. We starten met een genetisch en stofwisselingsonderzoek. Daarvoor moesten we alle drie bloedprikken.
Onze zoon mocht als eerste. Hum, ik schrok me een hoedje. Er moesten 18 buisjes worden gegeven uit zijn arm en 2 uit zijn vinger. Jeetje wat een berg buisjes lag daar. Maar wat deed hij het goed. Onze knapperd is panisch voor naalden maar met mijn telefoon paraat als afleiding en een beloofd lego zakje als beloning (ja een tikkeltje omkoperij doet soms wonderen) deed hij het onwijs knap.
Ik en mijn man hoefde maar 2 buisjes af te geven. Verschil moet er zijn. Nu afwachten wanneer we voor de uitslag naar Nijmegen mogen. Spannend. Als hier niets uitkomt gaan we door naar de neurologische onderzoeken.
Afgelopen vrijdag gingen we voor een week heerlijk naar Zeeland op vakantie. Zalig even weg. Een andere omgeving dat zou ons goed doen. Lekker gezwommen, gewandeld aan zee en wat gewinkeld. Maandag ochtend begon onze zoon ’s ochtends te hoesten en riep, ik denk dat ik koorts heb. Twee zelftesten later. Positief. SHIT. Had tante C, ons toch nog gevonden.
En ik zei nog vorige week tegen de kapper dat we zowat een uitzondering zijn dat we nog geen corona hebben gehad in ons gezin. Ik heb zelfs nog nooit een PCR test gehad. Oooo wat baalde ik. Spullen gepakt en meteen maar naar huis gegaan. Mijn ouders waren er ook bij en zo konden zij nog leuke dingen doen en raakte ze minder de kans om besmet te raken.
Twee uur later stonden we weer in ons huis in Sint Oedenrode. Ik kon wel janken. Heb ik ook even gedaan in de auto. De spanning moest er even uit en mocht er zijn. Ik baalde echt enorm. Had me er zo op verheugd en nu mocht ik vijf dagen met onze zoon binnen gaan zitten. Grrrrrr. Maarja het was zo.
En gelukkig schijnt het zonnetje en is hij niet meer ziek dus zitten we lekker in de tuin samen. Ik kreeg verschillende berichtjes met de tekst ik was gewoon gebleven hoor. Ik zou niet naar huis zijn gegaan. Merkte dat ik die opmerking lastig vond. Het raakte me. Wij hebben het naar ons gevoel goed gedaan om naar huis te gaan.
Voor mijn ouders en ook voor onze zoon omdat je niet weet welke klachten hij nog zou gaan krijgen. We konden daar dan ook niets doen dus ik ben dan liever thuis. Maar waarom raakt me die opmerking zo. Interessant om is in te duiken. Ik denk omdat ik het eigenlijk al lastig vind om weg te gaan bij iets waar ik heel erg naar verlangd had. En nu heb ik de keuze gemaakt en anderen proberen me dan een andere keuze te laten zien. Natuurlijk goed bedoeld vanuit hen.
Keuzes maken is zeker iets wat ik echt heel erg moeilijk vind. Ik kan zelfs niet mijn eigen kleding kopen en heb iemand nodig die dit met mij samen doet. Nu heb ik de keuze gemaakt en brengt een andere mening me weer aan het wankelen. De les die ik hier dan uit mag leren is dat ik in mijn kracht blijf staan en rustig blijf. Ik heb het voor ons gevoel goed gedaan en dat is wat het is.
Voor nu genieten we van het zonnetje, doen wat spelletjes en doen samen wat in het huishouden. Tot nu toe zijn mijn man en ik nog negatief. We houden geen bewuste afstand in huis als het de bedoeling is dat wij het nog mogen gaan krijgen dan is dat zo. Ergens lijkt het me ook wel gezellig. Zoonlief naar school en wij volgende week saampjes op de bank.
Wat ik wel denk is dat dit misschien wel zo zou moeten zijn. Mijn lichaam roept al een tijd om rust, niets doen en dat is wat ik nu dus aan het doen ben. Het is zo dat wat je energetisch uitzendt wordt opgepikt. Ik geloof er zeker in dat er iets of iemand je dan helpt zodat het juiste gaat gebeuren op het moment dat het nodig is. En ik zet het vertrouwen dat dit ook zo zal zijn met het maken van mijn keuze. Ik vertrouw erop dat ik op het juiste moment de keuze maak die het beste bij me past.
De wet van de aantrekkingskracht is een prachtige manier om in het veld te zetten wat je verlangens zijn. Zet een intentie (een zin) wat je graag wil. Visualiseer welke stappen je ervoor mag gaan zetten om het te bereiken en zie het voor je of dat het er al is. Er is hier heel veel over te vinden op internet zoek het maar eens op. Dit werkt voor kinderen ook magische.
Er zijn ook super leuke boeken over 1 hiervan heb ik hier in mijn praktijk liggen een prentenboek van een meisje dat heel graag een konijn wil. Uiteindelijk door het zetten van de stappen krijgt ze haar konijn want op het juiste moment komt het op haar pad. Mooi om onze kinderen te leren dat wat ze graag willen ze kunnen manifesteren. Dit sterkt ze in hun zelfvertrouwen.
Mocht je wensen hebben waar je graag eens een blog over zou willen lezen stuur dan gerust een mail.
Ook feedback is van harte welkom.
| Feeling Heppie | |
| Coeveringlaan 38 | |
| 5492 CN Sint-Oedenrode | |
| 06 23 44 71 15 |
Ik val als CAT-therapeut onder GAT-Wkkgz klachtrecht en GAT-tuchtrecht bij de Geschilleninstantie Alternatieve Therapeuten (GAT). Klik op logo voor meer informatie over mijn klachtenregeling.